Επιλογή σκηνής και γραφή με διαφορετικό τρόπο. «Μπρεχτ», «Το αστείο»

    «Θεέ μου, τι ήταν αυτό που έπαθε εκείνη τη στιγμή η Ναντέκα..Άρχισε να φωνάζει

να γελάει μ΄όλη της την όψη, ν΄απλώνει τα χέρια της προς τον άνεμο, χαρούμενη,

ευτυχισμένη και τόσο ωραία!..Κι εγώ θα έφευγα μετά δύο μέρες..»

Από τη  «ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ»

 Αφού έγινε η επανάσταση και τα ζώα κατάφεραν να εκθρονίσουν το αφεντικό τους. Μέχρι πρότινος οι υποχρεώσεις και οι αρμοδιότητες των ζώων δεν ήταν δίκαια μοιρασμένες. Αυτό αποτελούσε το πρώτο πράγμα για το οποίο έπρεπε να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Υπό την προσωρινή διοίκηση του πιο γέρικου ζώου, δηλαδή του Βενιαμίν, συγκεντρώθηκαν όλα τα ζώα στην σιταποθήκη προκειμένου να μοιραστούν τα καθήκοντα με δίκαιο τρόπο και γενικά για να ρυθμίσουν τον τρόπο λειτουργίας της φάρμας στο εξής. 

Από τη  «ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ»

 (αλλαγή της τελευταίας σκηνής, όπου τα ζώα βλέπουν τα γουρούνια με τους ανθρώπους και έπειτα φεύγουν)

… «Κύριοι» κατέληξε ο Ναπόλιον, «θα κάνω κι εγώ την ίδια πρόποση με τον ευγενή μας γείτονα, αλλά με διαφορετική μορφή. Γεμίστε ως πάνω τα ποτήρια σας. Κύριοι, ιδού η πρόποσή μου: Στην ευημερία της φάρμας ‘‘Το Αρχοντικόν’’!». 

Ακούγοντας αυτά τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα του Ναπόλιον, τα ζώα εξοργίστηκαν. Είχαν επιβεβαιώσει πλέον τις υποψίες τους πως ο Ναπόλιον -όπως και τα υπόλοιπα γουρούνια- δεν ήταν τίποτα παρά ίδιοι με τους ανθρώπους. Παραλίγο να ορμήσουν εκείνη τη στιγμή, αλλά ο Μπέντζαμιν τους σταμάτησε με όση δύναμη είχε και τους έπεισε να περιμένουν μέχρι την επόμενη κυριακάτικη συγκέντρωση που θα γινόταν στη φάρμα ως συνήθως.

Από τη  «ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ»

   Είχε αρχίσει μάχη μόλις οι άνθρωποι έφτασαν στη φάρμα ο Σνόουμπολ έκανε την πρώτη επίθεση αμέσως μετά όλα τ’ άλλα ζώα ορμήσανε πάνω στους άντρες και προσπαθούσαν με οποιοδήποτε τρόπο να τους χτυπήσουν, ωστόσο οι άνθρωποι δεν ήξεραν ότι αυτός ήταν ένας παραπλανητικός ελιγμός με σκοπό τη δημιουργία κάποιας αναταραχής. 

      Ο Μπέντζαμιν μαζί με όλα τα πρόβατα όρμησαν επάνω στους αντιπάλους και άρχισαν να τους χτυπούν με τα κέρατά τους και να τους σπρώχνουν από παντού, ενώ ο Μπέντζαμιν τους κλοτσούσε με τις οπλές του.  Οι άνθρωποι όμως είχανε το πλεονέκτημα γιατί ήτανε πιο δυνατοί  με τα όπλα τους και τις πεταλωμένες μπότες τους.  Ξαφνικά όταν ο Σνόουμπολ γρύλισε, ήταν σήμα να επιστρέψουν τα ζώα στη φάρμα. 

Από  «Τα ρέστα» , «Το αμάρτημα της μητρός μου»

Η αγάπη νίκησε…

  Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό χωριουδάκι που κανείς δεν είχε ακουστά υπήρχε ένα μικρό ορφανοτροφείο στο οποίο έμεναν εφτά παιδάκια. Η Δανάη που ήταν η μεγαλύτερη από τα άλλα παιδιά και η εξυπνότερη, ο Ανδρέας που άκουγε πιο πολύ από όλους την Δανάη γιατί την είχε σαν μεγάλη αδερφή, ο Πέτρος που ήταν ο πιο άτακτος, τα δίδυμα Φαίη και Ελπίδα, η Χαρά και ο μικρός Παναγιώτης που ήταν εφτά ετών.  Τα παιδιά ήταν ορφανά από όταν γεννήθηκαν και δεν είχαν κανέναν στο πλευρό τους εκτός από την δεσποινίδα Αφροδίτη που ήταν η βοηθός της υπεύθυνης του ορφανοτροφείου της κυρίας Κατερίνας η οποία ήταν αρκετά μεγάλη σε ηλικία και πολύ κακός άνθρωπος… Τα παιδιά την σιχαινόντουσαν γιατί τους συμπεριφερόταν με τον χειρότερο τρόπο και τους ασκούσε βία… Τα παιδιά εύχονταν καθημερινά να απαλλαχθούν από την κυρία Κατερίνα καθώς τα εκμεταλλευόταν και τα χρησιμοποιούσε ως σκλάβους. Όλα αυτά τα χρόνια η Αφροδίτη προσπαθούσε να κάνει κάτι για να αλλάξει η μοίρα των παιδιών αλλά μάταιος κόπος… Ώσπου μια μέρα η κυρία Κατερίνα πέθανε και η Αφροδίτη ήταν πλέον υπεύθυνη για τις ζωές των παιδιών…