«Αμάρτημα της μητρός μου», «Τα Ρέστα»
Επιλέξτε μία σκηνή από τα δύο έργα και ξαναγράψτε την με διαφορετικό τρόπο.
« Άλλη αδερφή δεν έχουμε παρά μόνο την Αννιώ.
Ήταν η χαϊδεμένη και η μικρότερη της οικογένειας και την αγαπούσαμε όλοι. Αλλά λίγο παραπάνω την φρόντιζε η μητέρα μας. Η Αννιώ ήταν άρρωστη αλλά όλοι την προσέχαμε και βοηθούσαμε την μητέρα μας. Χατίρια η μητέρα μας δεν χάλαγε σε κανέναν και μας αγαπούσε όλους το ίδιο, και τα τρία αγόρια της και την μοναχοκόρη της.
Μας είχε εξηγήσει ότι δεν ήμασταν και στην καλύτερη οικονομική κατάσταση, οπότε με τους αδερφούς μου αποφασίσαμε πως όποτε θα είχαμε χρήματα θα αγοράζαμε φορέματα και φάρμακα για την αδερφή μας για να την κάνουμε χαρούμενη και να την βοηθήσουμε να θεραπευτεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Η μητέρα μας ήταν πολύ περιφανή για τους " τρεις ώριμους άντρες του σπιτιού" όταν έμαθε για την απόφασή μας και μας είπε ότι ήταν πολύ ευγνώμων για την θυσία που κάναμε για την αδερφή μας. Δεν την ανάγκαζε ποτέ να κάνει κάτι το οποίο την άγχωνε ή της πρόσθετε πίεση, όπως το να βιαστεί να μάθει γράμματα ή να πάει σχολείο. Όμως από εμάς απαιτούσε πάντα να είμαστε τυπικοί, διότι έχουμε την ικανότητα και μας είχε επιβεβαιώσει πως από ό,τι μάθουμε στο σχολείο θα επωφεληθούμε στο μέλλον και πως είναι για το καλό μας. Όταν τρώγαμε, καθόταν πάντα δίπλα στην Αννιώ για να την βοηθάει αλλά και πάλι φρόντιζε οι υπόλοιποι να είναι εντάξει και κάθε φορά που είχαμε καλές μερίδες τις μοίραζε σε όλους δίκαια, με την μόνη εξαίρεση ότι τις δικές της καλές μερίδες τις έδινε στην αδερφή μας γιατί "θα την βοηθήσουν με την υγεία της " και έτσι καμιά φορά παρέσερνε και εμάς να της δώσουμε λίγα από τα δικά μας. Ποτέ δεν ξεχνάγαμε όμως πριν το φαΐ να προσευχηθούμε, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τον μακαρίτη πατέρα μας και την άλλη μας αδερφή. Η μητέρα μάς έχει πει πολλές ιστορίες για αυτούς και κυρίως για την αδερφή μας. Κανονικά θα είχαμε δύο αδερφές αλλά η μία πέθανε όταν ήταν ακόμα βρέφος –πριν γεννηθούμε εμείς- σε ένα ατύχημα που στοιχειώνει ακόμα και σήμερα την μητέρα μας, γιατί ήταν δικό της το λάθος όπως μας είχε πει και την στεναχωρεί πολύ. Για αυτό με τα αδέρφια μου φροντίζουμε να μην το αναφέρουμε και να είμαστε εκεί να παρηγορούμε την μητέρα μας ώστε να την βοηθήσουμε να το ξεπεράσει και να είναι χαρούμενη. Καταβάλλει και εκείνη τις προσπάθειές της, διότι όπως λέει συχνά, ο θεός τους έχει ευλογήσει εκείνη και τον πατέρα μας με άλλα τέσσερα παιδιά και οφείλει να στρέψει όλη την προσοχή της και την αγάπη της σε εμάς. »
(σενάριο στο οποίο η μητέρα φροντίζει όλα της τα παιδιά και δεν παραμελεί κανένα, τα αγαπάει όλα το ίδιο, με αποτέλεσμα ακόμα και οι γιοι να αισθανθούν αγαπημένοι και ο Βιζυηνός να έχει μια υγιέστατη σχέση με την μητέρα του)