Ο καβγάς τους συνεχίστηκε για μέρες. Ο καβγάς άρχισε πριν δύο μέρες, όταν ο κύριος του σπιτιού γύρισε από το γραφείο και δεν βρήκε έτοιμο στρωμένο το τραπέζι για φαγητό. Τι γελοία αιτία για καβγά θα σκεφτόταν κάποιος. Κι όμως κάποιοι μπορούν και από αυτά τα ελάχιστα πράγματα να ξεκινήσουν κάτι οδυνηρό. Σήμερα είναι η τέταρτη μέρα του συγκεκριμένου καβγά…

Η γυναίκα προσπαθεί ανελλιπώς να σταματήσει την εξέλιξή του. Οι προσπάθειες της πέφτουν στο κενό, καθώς ο κύριος συνεχίζει να της θυμίζει το λάθος της ακόμα και όταν είναι μπροστά στα παιδιά τους.

Ξέχασα να το αναφέρω. Έχουν και δύο υπέροχα αγγελούδια. Η μεγάλη τους η κόρη είναι τώρα 15 ετών και ο μικρός είναι 12. Η μεγάλη καταλαβαίνει αρκετά, αντίθετα με το νεαρό της ηλικίας της. Δεν αντέχει να βλέπει πλέον τους γονείς της να τσακώνονται. Αυτός ο καβγάς δεν είναι το πρώτο περιστατικό που συμβαίνει στο σπιτικό τους. Αυτό όμως το συμβάν και η έγνοια για τα παιδιά της ήταν η αφορμές που έβαλαν σε σκέψεις την κυρία του σπιτιού.

Σκεφτόταν εδώ και καιρό να χωρίσει δρόμους με τον άντρα της αλλά δεν είχε την καρδιά να αφήσει τα παιδιά της να μεγαλώσουν σε δύο σπίτια. Εκτός από τα παιδιά της σκεφτόταν και την ίδια. Το πρόβλημα δεν ήταν τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο, όχι. Ήταν ανεξάρτητη. Είχε τη δουλειά της, το αυτοκίνητο της και όλη τη στήριξη από τους γονείς της. Το θέμα που βασάνιζε τα βράδια τις σκέψεις της ήταν το πόσο δύσκολο συναισθηματικά θα ήταν να μαζέψει τα πράγματά της και των παιδιών της και να φύγουν. Ήξερε ότι ο μέχρι τώρα άντρας της δεν θα την άφηνε με τίποτα να φύγει από κοντά του. Έτσι ήταν από τότε που τον γνώρισε. Τότε όμως ήταν νέοι και εκείνη κολακεύτηκε από το ενδιαφέρον και την προστασία που της πρόσφερε και δεν μπορούσε να σκεφτεί το αθώο μυαλό της πόσο βάναυσο μπορούσε αυτό να γίνει για εκείνη συναισθηματικά. Δεν μιλάμε για σωματική βία, όχι κάθε άλλο, μιλάμε για λεκτική. Το είδος βίας που μπορεί να σε καταστρέψει ψυχικά, να σε κάνει να αμφιβάλλεις για πράγματα που θεωρούσες δεδομένα.

Αυτή η γυναίκα, εκείνο το βράδυ της τέταρτης μέρας του καβγά, βρήκε το θάρρος που είχε σφραγίσει βαθιά μέσα της και αποφάσισε να κάνει το καλύτερο για εκείνη και να φύγει. Το επόμενο πρωινό η περηφάνεια του άντρα ήταν ακόμα θιγμένη, με την αμέλεια της γυναίκας του. Έλεγε και ξανά έλεγε πως τόσα χρόνια δίπλα του έπρεπε να είχε μάθει τη θέση της μέσα στο σπίτι. Κατώτερη σίγουρα από αυτόν. Η γυναίκα δεν άντεξε και έσπασε πια τη σιωπή της. Όταν την ξαναχαρακτήρισε ως ανεύθυνη μάνα και νοικοκυρά, εκείνη σήκωσε το κεφάλι, που τόσα χρόνια είχε σκυμμένο, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε πως δεν αντέχει άλλο εκεί μέσα και ότι θα πάρει τα παιδιά της και θα φύγει. Το περίμενε ότι θα αντιμετώπιζε κάποια αντίδραση από αυτόν.

Εκείνος επιτέλους είδε την οργή και την απόφαση στα μάτια της, κάτι άρχισε να ραγίσει μέσα του. Η γυναίκα που αγάπησε τόσο βαθιά φεύγει. Όχι, δεν μπορούσε να γίνει αυτό. Τι θα έλεγε ο κόσμος, ότι τον παράτησε η γυναίκα του; Δεν μπορούσε να το επιτρέψει αυτό. Κάλυψε το ράγισμα της καρδιάς του με την περηφάνεια και τον εγωισμό του. Εκείνη την ώρα πήγε να σηκώσει χέρι πάνω της. Δεν είδε όμως την μεγάλη του κόρη να κατεβαίνει τις σκάλες, μέχρι που του φώναξε να απομακρυνθεί από τη μητέρα της. Η μάνα είναι ιερό πράγμα για τα παιδιά. Είναι μια ασπίδα ασφαλείας, ένας ώμος για να κλάψεις τη δύσκολη στιγμή. Ο άντρας πάγωσε. Η γυναίκα δεν συνέχισε τη κουβέντα και ανέβηκε στη κρεβατοκάμαρά τους.

Το ίδιο κιόλας πρωί άδειασε τη ντουλάπα της και των παιδιών της και πήγε στους γονείς της. Εκείνοι φυσικά και τους δέχτηκαν. Τα χαρτιά του διαζυγίου δεν άργησαν να έρθουν. Τελικά έμεινε μόνος του. Σε ένα κρύο σπίτι, χωρίς τις χαρούμενες φωνές των παιδιών του και χωρίς τη ζεστασιά της γυναίκας του.

Ο χωρισμός και τα διαζύγια μπορεί να τρομάζουν τις μητέρες, καθώς δεν θέλουν τα παιδιά τους να ζουν με μία ¨διαλυμένη¨ οικογένεια. Δεν είναι έτσι όμως. Τα διαζύγια μπορεί να χωρίζουν ένα ζευγάρι, αλλά ενώνουν τις καρδιές των παιδιών και συσφίγγουν τις σχέσεις τους με τους γονείς τους. Πολλές φορές ότι είναι καλύτερο για εμάς είναι καλύτερο και τους ανθρώπους γύρω μας. Μπορεί, μετά από ένα διαζύγιο, ο ένας γονιός να τρώει μόνος του μεσημεριανό εκτός από κάποια σαββατοκύριακα, αλλά μέσα στη καρδιά του ξέρει ότι δεν καταστρέφει τη ζωή αυτού που κάποτε ερωτεύτηκε με όλο του το είναι ούτε και των παιδιών του που πλέον βλέπουν μόνο τη όμορφη και ήρεμη πλευρά του.